Jouw kind is tussen de1 tot 1,5 jaar

Elke dag zorgen we voor beweging: op de beweegblokken of tijdens de peutergym bijvoorbeeld. Beweging is van belang om de fysieke kracht en spiercontrole, coördinatie en het evenwicht te ontwikkelen. Beweging bevordert ook de leergierigheid en de concentratie van de dreumes. Dit alles helpt kinderen bij het leren staan, lopen en rennen. We laten de kinderen regelmatig op blote voeten lopen. Dat is goed voor de ontwikkeling van de voet.

Gymkussens, kruiptunnel, houten klimdriehoek, parachute – dat zijn de materialen om de motorische ontwikkeling te stimuleren. Kinderen zijn volop aan het ontdekken. Daarom sluiten bijvoorbeeld schaaltjes en bekers beter aan bij hun behoefte dan spullen uit de speelgoedwinkel. Met deze zogenaamde ‘open’ materialen spelen ze doorgaans langer en geconcentreerder, omdat ze hun fantasie, creativiteit en ontdekkingsdrang kunnen gebruiken.

Veel geluiden en muziek maken is leuk en heel leerzaam. We bieden muziekinstrumenten aan als een gitaar, trommel en sambabal en ook diverse huishoudelijke materialen: houten pollepels, kleine en grote pannen, bakjes met gedroogde pasta, rijst, enzovoorts. Zelf muziek maken is met name belangrijk voor de bewustwording van het eigen lichaam, de motorische coördinatie en de ruimtelijke oriëntatie.

Buiten spelen is niet alleen gezond voor kinderen. Buiten leren en spelen ze op een andere manier. Kinderen zijn buiten meer uit het zicht van onze pedagogisch medewerkers. Hierdoor ontdekken ze hoe het is om zelf dingen op te lossen en samen te werken met andere kinderen. Buiten zijn er meer risico’s waar kinderen rekening mee moeten houden. Het is buiten letterlijk vallen en opstaan. Doordat de kinderen zich lekker kunnen uitleven buiten, de vrije beweging opzoeken ontwikkelen ze hun uithoudingsvermogen en hun grof motorische vaardigheden.

We hanteren gewone, dagelijkse spreektaal zonder al te veel verkleinwoorden die veel volwassenen geneigd zijn te gebruiken als ze met kinderen praten. Een kind voelt zich groot. Wie vrijwel alles verkleint, neemt een kind niet serieus. Kinderen worden zoveel mogelijk aangesproken met aanduidingen als jij, jou en jouw; degene die met een kind praat over zichzelf, spreekt met aanduidingen als ik, mij en mijn. Dit is van belang voor de opbouw van de eigen identiteit van het kind.

Dreumesen kunnen al staan en leren lopen. Ze zien nog geen gevaar en kunnen vaak al meer dan dat ze begrijpen. Hun wereld wordt snel groter. We laten hen deze zoveel mogelijk in vrijheid ontdekken. We introduceren pas grenzen en regels als hun veiligheid in het geding is of als bepaald gedrag in de groep herhaaldelijk wordt waargenomen. Bijvoorbeeld als een kind steeds speelgoed van een ander afpakt. We storen kinderen zo min mogelijk als zij aan het spelen zijn. Als we iets willen, benaderen we een kind altijd van voren. Op deze manier ziet het ons aankomen en schrikt het niet.

Sociaal gedrag is iets wat moet worden aangeleerd: kinderen leren van een combinatie van oefenen en ervaring opdoen. Ze leren het meest van elkaar. Daarom creëren we een sfeer van saamhorigheid, waarin ze leren voor zichzelf en voor elkaar te zorgen. Natuurlijk leggen we dingen uit, maar doen dat niet te vaak en uitgebreid.

Onze pedagogisch medewerkers praten heel veel met de kinderen en verwoorden zo veel mogelijk de eigen handelingen, zodat de koppeling tussen wat ze zeggen en wat ze aan het doen zijn, duidelijk wordt. Dat is belangrijk, omdat dreumesen in een gevoelige periode zitten voor het opnemen van taal. Ze gaan steeds meer begrijpen en kunnen dus ook steeds gemakkelijker meewerken met handelingen, bijvoorbeeld tijdens hun verschoning.

Kinderen hebben behoefte aan liefde, respect, waardering en duidelijkheid. Onze pedagogisch medewerkers geven hen dat ook. Positief en functioneel geformuleerde taal en positieve non-verbale communicatie sluiten bij die behoefte aan. Een kind dat positieve, respectvolle taal om zich heen hoort en liefdevol wordt benaderd, zal zich geliefd en gewaardeerd voelen.

Ritme, rijm, intonatie en melodie vormen de basis van taal. Rond de veertiende maand kunnen de meeste kinderen goed in hun handjes klappen. Daarom zijn liedjes met gebaren, zoals 'Hoofd, schouders, knieën, teen' of 'Klap eens in je handjes' leuk om samen te zingen. We zingen altijd in een langzaam tempo, woord voor woord duidelijk gearticuleerd. Samen zingen bevordert ook het luister- en concentratievermogen.

Zintuigen ontwikkelen zich door voldoende afwisseling. We zorgen op alle vestigingen voor een uitdagende omgeving en bieden regelmatig iets nieuws. We gaan buitenspelen in de regen, met blote voeten in de zandbak, met modder spelen, kliederen met de waterbak, droge bladeren meenemen naar binnen, brooddeeg maken, noem maar op.

We bieden niet te veel speelmateriaal tegelijk aan. Als we dat wel zouden doen, is de kans groot dat een kind van het ene naar het andere fladdert en onrustig wordt. We kijken goed naar het kind: wat het nu (nog) niet aantrekkelijk vindt, zetten we weg en bieden we in een latere leeftijdsfase aan. Het kind is dan ouder en verder in zijn ontwikkeling en kan het materiaal misschien op een andere manier ontdekken.

Jonge kinderen worden gedreven door nieuwsgierigheid, dat is noodzakelijk voor hun ontwikkeling. Kinderen van deze leeftijd hebben echter al een zekere notie dat sommige dingen niet mogen. Onze pedagogisch medewerkers laten een kind zijn of haar grenzen opzoeken en leggen uit waarom iets niet mag en gaan na wat de behoefte is van een kind dat een grens opzoekt. Dat doen we door observatie en onderling overleg. We kijken altijd naar de intentie van gedrag. Een kindje duwt bijvoorbeeld een ander kindje. Door observatie en overleg ontdekken we dat het op die manier contact probeert te maken met andere kinderen. Vervolgens leren wij het kind hoe hij of zij dit anders kan doen.

Het ene kind is het andere niet. Sommige kinderen willen in deze fase lekker met eten knoeien, omdat ze behoefte hebben aan geknoei. Knoeien mag, maar liever niet met eten. Om wel die behoefte te vervullen, geven we op een ander moment van de dag iets om mee te kliederen, zoals vingerverf, water of modder.

Soms proberen ze iets te doen waar ze nog niet aan toe zijn, soms moeten ze nog leren accepteren dat ze niet in alles hun zin kunnen krijgen – dreumesen kunnen snel gefrustreerd raken. Zij begrijpen al veel, maar kunnen niet alles even goed verwoorden. Dus doen ze het met lichaamstaal, gedrag en stem: schoppen, slaan, gillen, bijten en krabben. We nemen deze uitingen van emotie serieus, tonen begrip en leiden ze in goede banen. Door begripvolle ondersteuning zal de felheid van deze uitingen na verloop van tijd afnemen. We proberen altijd te kijken naar de functie of intentie van het gedrag en spelen daarop in.