Een greep uit de week van Evelien

Een nieuw woord geleerd

‘Ik heb een nieuw woord geleerd Evelien, ik heb een nieuw woord geleerd!’. Hij staat trots tegenover me en kijkt met zijn lieve oogjes vanachter zijn brilletje naar mij. Wanneer ik hem vraag welk woord hij heeft geleerd zegt hij ‘viaduct’. Hij weet niet precies wat het woord nou eigenlijk is, maar dat geeft niet. Mijn peuters zijn er weer en wat een heerlijk gevoel is dat toch. Het voelt weer als vanouds om hen mee te nemen in nieuwe avonturen. En nieuwe woorden horen daar als vanzelfsprekend bij. Het is ontzettend mooi om te zien hoe peuters woorden opslurpen en zich kunnen verwonderen over, voor ons hele normale woorden. Het is maandag en ik kijk terug op de week die achter mij ligt. Een bruisende, intense en mooie week. We mochten alle kinderen vanaf 11 mei weer bij Kindergarden verwelkomen. Voor veel kinderen was het echt wel even wennen. Voor sommigen was het dubbel wennen omdat zij ineens dreumes af zijn en ik ze nu mocht verwelkomen op de peutergroep.

De deuropening

Daarom zat ik afgelopen week met enige regelmaat gehurkt in de deuropening van mijn groep. Yara staat samen met haar vader in diezelfde deuropening. Wanneer ik naar haar kijk besef ik me dat ze enorm is gegroeid. Ik benoem dit en ze straalt van oor tot oor en kruipt wat verlegen achter haar vader. In haar handen twee grote papieren kunstwerken. ‘Deze is voor jou, en deze is voor Sanne’ zegt ze met heldere stem. Haar vader staat ondertussen te stralen van trots. Ze heeft speciaal voor mij een regenboog geschilderd. Omdat ze zo blij is dat ze weer mag komen spelen. Het ontroert me, . We kletsen nog kort over hoe het is gegaan en of er nog bijzonderheden zijn en dan nemen we afscheid. Samen lopen we naar het raam waar ik haar optil om naar papa te zwaaien.

En zo reageren alle kinderen weer anders bij binnenkomst. Waar de één even achter papa of mama schuilt, gaat de ander direct over tot actie. Maar de meeste peuters pakken de draad gewoon weer op en zijn blij om hun vriendjes en vriendinnetjes weer te zien. Ze spelen met en ook naast elkaar. Het is een drukte van belang in het keukentje. In het hoekje van de keuken leggen twee meisjes hun poppen in bed en zingen zacht een slaapliedje. Het is een mooi tafereel.

Een eitje afhalen

Milan staat bij de kassa met de nep telefoon in zijn hand. Niet veel later kijkt hij me indringend aan. ‘TRING TRING’ klinkt er door de groep. Na een diepe zucht zegt hij ‘Evelien, jij staat op het parkeerdek, en je telefoon gaat nu’. Ik kijk naar hem en neem braaf mijn telefoon op. ‘Ja, en je ei is ook klaar. Kom je ‘m ophalen?’ Ik pruts wat met de groepstelefoon en vraag hem of hij mijn eten warm kan houden. Het is even stil en ik zie hem zichtbaar nadenken. Die vraag had hij niet verwacht. ‘Natuurlijk’ roept hij dan blij.

Even bijkomen

Ook een rustmoment is nodig om weer even bij te tanken. Dat bleek afgelopen week meer dan eens nodig. Waar de ene peuter als een blok in slaap valt, rust de ander uit en heeft een derde het slapen niet meer nodig. Ik leg een van de peuters in bed en vertel hem dat hij even mag uitrusten. Hij knikt en pakt zijn knuffel stevig vast. Zijn ogen vallen vrijwel direct dicht. Na een uurtje hoor ik iets in de slaapkamer en zie ik zijn hoofdje boven het bed uitsteken. Hij klimt er via het deurtje uit en ik doe de deur open. Hij staart voor zich uit. Rustig ga ik op de grond zitten en hij klimt direct bij me op schoot en legt zijn hoofd tegen mij aan. Hij sabbelt nog wat op zijn speentje. De andere kinderen zijn heerlijk aan het spelen en zo kan ik even in alle rust een één op één moment pakken met hem. Hij geniet er zichtbaar van en vertelt mij tussendoor over zijn auto collectie thuis. Het verhaal kost hem nog een beetje moeite, en hij besluit zijn hoofd weer op mijn schouder te leggen. Zo went hij weer een beetje aan de drukte om hem heen.

Een hele, hele, hele leuke dag

Vier paar ogen staren mij aan. Het is half zes en we spelen een spelletje. Op de kaartjes staan vragen over dieren. ‘Welke vogel is roze en kan op één been staan’ lees ik. ‘Flamingo!!!’ roepen de kinderen enthousiast. Dan gaat de deur open en een vader steekt zijn hoofd om de hoek. Een van de jongetjes reageert met een enthousiaste ‘PAPA’ en haast zich naar de deuropening. Wanneer zijn vader vraagt hoe zijn dag was, wijst hij naar het andere jongetje aan tafel. ‘Hij is mijn vriend, en het was echt een hele hele, hele, hele leuke dag papa’.